De vierde zwangerschap
Onze dochter is één jaar en acht maanden oud. Geen baby meer, al een tijdje niet meer. Vol overtuiging loopt ze rond, lief en gezellig, maar ze weet ook wat ze wil. Precies zoals ik haar twee jaar geleden in mijn buik al kende, lief en vol vertrouwen dat dingen gewoon goed komen. Dat vertrouwen miste ik tijdens mijn zwangerschap. Het was mijn vierde zwangerschap, derde kindje, dan zou je verwachten dat je een beetje weet wat je kunt verwachten, maar niks was minder waar, deze zwangerschap was weer zo vreselijk anders. Waar ik bij onze middelste volledig op mijn gevoel en de baby durfde te vertrouwen, vond ik dat nu heel moeilijk. Daarbij gaf de echo ook nog eens een heel andere uitgerekende datum dan ik zelf dacht (de echo zei tien dagen eerder!) en dat gaf mij veel stress. Want stel je voor dat ik overtijd zou lopen… dan had ik met die nieuwe datum weinig speling meer.
De zwangerschap was dus een goede les in vertrouwen houden. Gelukkig had ik Gonny, de doula die mij ook had ondersteund bij onze middelste dochter. In het begin van mijn zwangerschap vroeg ik me af of ik Gonny wel echt nodig zou hebben, maar al snel bleek dat het toch maar wat fijn was dat ze er was! Ze hielp me het vertrouwen in mijn gevoel en mijn baby weer te vinden.
De uitgerekende datum van de echo kwam en ging ook weer voorbij. Zonder enig teken van een naderende bevalling. Stiekem was ik opgelucht, had ik toch gelijk! En toen werd het Pasen. Eerste paasdag vierden we bij mijn ouders, maar ik was niet te genieten, voelde me lelijk en dik en had nergens zin in. Achteraf een zeker teken, want zo begonnen mijn andere bevallingen ook. Zeker toen ik ‘s avonds ook nog foto’s wilde van mijn buik (ondanks dat ik me dik en lelijk voelde), had ik het moeten weten, maar ik zat duidelijk in een ontkenningsfase.
De bevalling begint
Die avond had ik vervelende harde buiken. Gaan wel weer over, dacht ik, maar ‘s nachts werd ik er zelfs van wakker. Morgenochtend is alles weer rustig, dacht ik, maar dat was niet zo en toen mijn man mij ‘s ochtends bij het wakker worden aankeek, ging hij snel uit bed om het bevalbad op te gaan zetten, hij had al wel door dat ik aan het bevallen was.
Intussen waren ook onze dochters wakker geworden en was ik ook maar uit bed gegaan. De weeën gingen niet weg, maar werden juist erger, dus toch maar Gonny gebeld of ze wilde komen (ik had haar vroeg in de ochtend ook al een berichtje gestuurd) en ook de verloskundige gebeld. Het zal met zo’n vaart niet lopen, dacht ik en we spraken af dat ik haar weer zou bellen als ik haar nodig had.
(Het is nu half oktober 2018, mijn baby is zelfs geen dreumes meer, maar een heuse peuter van ruim 2,5 jaar oud! Hoogste tijd om eindelijk mijn bevalverhaal af te schrijven)
Mijn man was druk met ontbijt maken voor de kinderen, het bad vol laten lopen, letten op de temperatuur van het water, hij wist wat hem te doen stond en ook dat we haast hadden, dochter twee werd ook in no time geboren. Gonny kwam binnen en nam mijn laatste twijfel weg, jij bent aan het bevallen!
Overgave aan de baring
Ok… dus geen aprilbaby, mijn baby werd toch nog in maart geboren. Gek genoeg moest ik daar echt even aan wennen! Het was wel keurig mijn eigen uitgerekende datum, dat vond ik dan wel weer leuk. Gek om je daar druk over te maken tijdens je bevalling! Gonny ging op de bank zitten en onze toen nog jongste (toen 2,5 jaar) kroop bij haar op schoot. De oudste (toen 6 jaar) lag op de bank tv te kijken. Het bad was al aardig gevuld en man had de kinderen voorzien van ontbijt. Het was gezellig in de kamer, tweede paasochtend, gordijnen dicht, huiselijk tafereeltje en ik danste er wat tussendoor.
Dat bad dacht ik op dat moment niet nodig te hebben, ik kon me niet voorstellen dat ik nog in bad zou willen. De weeën opvangen ging prima, ik riep mijn man als ik hem nodig had en hing dan aan zijn nek voor de nodige ontspanning. Tot ik ineens alles uit trok en in bad ging zitten, er leek wel een pauze te zijn. Het water was heerlijk ontspannend. Helaas besloot onze peuterdochter dat zij ook in bad wilde en volhoudend als ze was, ging dat gepaard met een flinke gilpartij. Weg bevalling, eerst peuterprobleem oplossen. Gelukkig was het Pasen, dus er was chocolade in huis. Dochter had haar kleren al uitgetrokken, maar liet zich verleiden door een paasei en werd stil. Mooi, kon ik verder met bevallen.
Daarna ging het snel, ik kronkelde door mijn bad en maakte hierbij de nodige kreungeluiden. Oudste dochter lag nog altijd op de bank met een kussen over haar hoofd getrokken. Ik heb haar nog gevraagd of ze er echt wel bij wilde zijn, dat we opa en oma konden bellen of dat ze naar boven mocht als ze dat liever wilde, maar ze wilde er bij zijn. Ze wilde me echter niet horen, prima. Tussen de weeën door hing ik over de badrand met manlief aan de ene kant en dochter aan de andere kant. Mijn peuter vond het hele gebeuren de normaalste zaak van de wereld en legde haar handje op mijn arm. Dat vond ik heel rustgevend.
De geboorte van de derde dochter
Toen kwam het moment dat ik dacht, dit kan ik niet. Dat moment was er bij de geboorte van dochter twee ook en was toen het teken dat ze eraan kwam. Ik keek naar mijn doula en zij knikte me bemoedigend toe, je doet het prima! Het gaat goed. Ik sprak mijn baby toe, wij kunnen dit, kom maar, mama is er klaar voor, we zijn er allemaal klaar voor, kom kijken en zie alle mensen die nu al zo veel van je houden! Ik voelde tussen mijn benen en voelde haar hoofdje al. Ik riep oudste dochter, de baby komt, als je het wilt zien, moet je nu komen. Dochter kwam ook bij het bad staan, eerst wat schuchter, maar wel vol interesse.
Ik voelde het hoofdje staan, het trok door mijn hele lijf, de volgende wee was haar hoofdje geboren en zag ik haar draaien. Even rustig nu, daar is ze bijna, het gaat zo goed! De volgende wee kwam ze er helemaal uit, ik haalde haar langzaam omhoog, boven water, ze keek me aan, zo mooi, zo stil. Ik vroeg me af of stil wel goed was en blies in haar gezichtje, ze pruttelde wat, maar ik voelde haar spierspanning, zag haar roze gezichtje, ze had gewoon niet de behoefte om te huilen. Ik keek om me heen, drie verrukte gezichten aan de badrand, iets verderop het gezicht van mijn doula. De baby in mijn armen, ze hoefde ook niet te huilen, alles was zo goed.
Placenta
Het was best heftig om in twee uurtjes van ‘ik ga nog lang niet bevallen’ naar ‘baby is er al’ te gaan, maar toen ze er was, was ook alles goed. Onze oudste hoopte op een broertje, maar toen ze haar zusje zag, was ze verliefd en heeft ze het nooit meer over een broertje gehad. Papa tilde ze op zodat ze hun zusje konden aaien en kusjes geven. Ik liet de baby aan mijn tepel snuffelen, hoopte dat ze zou gaan drinken zodat mijn placenta los zou komen (dat duurt bij mij altijd een poosje). Manlief heeft de verloskundige gebeld dat de baby er was. Toen wilde ik uit bad, ik zat niet meer lekker, kreeg het koud, dus hebben man en Gonny mij uit bad geholpen en heb ik me op de bank geïnstalleerd.
Toen de verloskundige (en haar stagiaire) binnen kwamen, was de placenta nog steeds niet geboren. Geheel volgens onze eigen plannen, zat de baby daar nog aan vast. De stagiaire moest even schakelen, dit had ze nog nooit meegemaakt (mijn verloskundige gelukkig wel). Ze vroegen wat ik nodig had en ik gaf aan dat mijn placenta eruit moest, daar hebben ze me bij geholpen. Toen was onze dochter echt los! Peuterdochter heeft samen met papa de navelstreng geknipt. Ze hadden geen weegschaal mee en ik wilde geen kraamverzorgster op de bevaldag, dus ging ze in de slaschaal op de keukenweegschaal. Vier kilo rond! De controles van de baby gebeurden onder toeziend ook van de beide grote zussen. En ik zat daar, in mijn badjas op de bank, te genieten van mijn gezin!
Zen
Haar geboorte was magisch, ze bracht zen in ons gezin. Zoals haar geboorte, was ook de rest van de kraamweek, ze huilde amper en haar zussen vonden alles geweldig aan haar. We hoefden niet op zoek naar een nieuwe balans, het klopte gewoon. En nu is ze, naar eigen zeggen, heel groot. Terwijl ik dit zit te typen zit ze in de keuken, samen met haar zus te knutselen. Ik zwijmel nog wat weg naar die prachtige tweede paasdag, ruim twee jaar geleden, toen ik in bijzijn van mijn hele gezin mocht bevallen van onze prachtige dochter!
Ilse.
