Hoe het begon
Onverwachts was ik zwanger… Een heel welkome verrassing. Niet voor mijn man, hij deelde mij halverwege de zwangerschap mee dat hij zonder mij verder wilde. Dit kwam keihard aan, ik had een toekomstbeeld waarin hij een grote rol speelde en kon niet vatten waar dit zo ineens vandaan kwam. Door de zwangerschap had ik weinig tijd om er bij stil te staan, ik had me voorgenomen deze zwangerschap bij mezelf te blijven, goed voor mezelf te zorgen en het goed te hebben. Toen mijn man wegviel, heb ik Gonny ingeschakeld. Het leek mij fijn iemand te hebben die ik kon bellen of mailen of zien wanneer ik daar behoefte aan had, zodat ik er niet alleen voor stond. Zo heeft het ook echt gevoeld. Ik heb me heus wel eens alleen gevoeld of somber en het ging niet altijd zoals ik had gewild. Maar het feit dat er iemand voor me was, waarbij ik met mijn vragen of twijfels terecht kon, was fijn. Eens in de zoveel tijd spraken we af, soms zelfs elke week. Om bij te kletsen, een oefening te doen en gewoon zwanger te mogen zijn.
Vertrouwen
Zo vond ik meer en meer vertrouwen dat ik het alleen ook wel zou redden. Deze zwangerschap, de bevalling en ook de baby-tijd. Mijn wereld was ineens een stuk kleiner geworden met ook nog de zorg voor onze 5-jarige zoon. Ik heb me vaak eenzaam gevoeld, je kunt niet even iets overdragen aan/ delen met je partner en het gemis zat ‘m ook vooral in het klankbord dat er niet meer was.
Ik kreeg gaandeweg bijna zin in de bevalling, zo sterk kon ik van binnen voelen dat ik dit kon! Ik wilde het ook heel graag allemaal op mijn manier doen, zeker na de ervaringen tijdens de vorige zwangerschap en bevalling. Hier ben ik helemaal voor gegaan. Gelukkig had ik de juiste mensen om me heen verzameld, een begripvolle verloskundige, een lieve vriendin en een fijne Doula. Samen zouden we het redden met mezelf ‘aan het roer’.
Ook toen er vruchtwaterverlies was, bleef ik bij mijn standpunten en wat is het dan fijn dat de anderen achter mij stonden en ik me niet alleen voelde! Gonny heeft me tot een dag voor de bevalling bijgestaan en me vertrouwen gegeven dat mijn lichaam dit allemaal aankan.
Geboorte
Dus pas na meer dan 42 weken kwam Sara ter wereld. Helemaal op eigen kracht, thuis, in bad. Een spectaculaire en heel ‘eigen’ bevalling. Niemand heeft zich ermee bemoeid. Ik had 2 lieve vrouwen aan mijn hoofdeinde zitten (Gonny en vriendin) die mij steunden door er gewoon te ZIJN, mij het vertrouwen te geven dat ik dit kon. Ik heb een paar dagen met een euforisch gevoel rondgelopen. Ik had het gewoon gedaan! Op mijn manier, met de mensen die ik had uitgekozen en nu had ik er een prachtige dochter bij!
Dankbaar
Ik ben Gonny erg dankbaar voor deze ervaringen. Als afsluiting kreeg ik het prachtige geboorteverslag. Ik kijk met een enorm goed gevoel terug op de zwangerschap en bevalling. Ik ben trots op mezelf en ben blij dat ik het op deze manier heb kunnen doen.