Mijn zwangerschapscoach
“Dat je me belt zegt al genoeg. Je weet al wat je aan een doula hebt”. Ik heb Gonny Cappers aan de lijn. Ik twijfelde heel erg: zal ik bellen of niet? Is het wat voor me, zo’n doula? Maar Gonny heeft het juiste antwoord al! Tijdens dit eerste telefoongesprek is het al vertrouwd. Zij coacht me vanaf dat eerste gesprek door de soms moeilijke, maar altijd bijzondere laatste weken van mijn tweede zwangerschap. Doula’s bij de bevalling, daar had ik wel eens over gelezen. Maar dat Gonny mijn grote steun zou zijn tijdens de zwangerschap, dat wist ik nog niet.
Als ik bel, ben ik ongeveer 34 weken zwanger. Ik ben alleen, zonder partner, en ik zorg voor onze dochter van drie. Mijn vriend is in Afghanistan op uitzending waar in die periode stevig wordt gevochten. Ik maak me terecht zorgen of mijn partner wel op tijd terug zal zijn. En hoe die zich zal voelen als hij thuis is. Ik heb amper tijd om aan de zwangerschap te denken. Het is niet de bevalling waar ik tegenop zie, integendeel. De geboorte van onze dochter verliep volgens het boekje. Ik vond het een geweldige ervaring, niet gemakkelijk, maar onvergetelijk. Mijn vriend was erbij en hij was onmisbaar. Het idee dat hij niet bij de bevalling zou kunnen zijn maakt me somber. Maar er is geen tijd voor somberheid. Ik werk me een slag in de rondte. Praktische dingen moeten geregeld worden aan het eind van de zwangerschap! Kraamzorg, kaarten, oppas. Beslissen, regelen. Doen. Veel telefoon, bezorgde mensen, doden en gewonden in Uruzgan. En ook: elke dag de zorg voor mezelf en mijn dochter. En o ja. Ik ben ook nog zwanger!
Hoewel mijn zwangerschap goed verloopt, heb ik amper tijd om stil te staan bij het wonder dat in mijn buik groeit, beweegt en leeft. Ik werk, heb het druk, schrijf een boek, probeer me te ontspannen en heb ondertussen het gevoel dat ik onder grote druk sta. En dat wil ik niet! We praten open. Wat een opluchting, Gonny weet precies waar ik mee zit. Het is heerlijk om over de zwangerschap te babbelen. En wat er komen gaat, de bevalling. Ik krijg praktische tips, een luisterend oor, levenswijsheid, steun. Maar bovenal: vertrouwen in wat komen gaat.
We maken goede afspraken. Gonny zal bij de bevalling zijn als mijn vriend er niet is. Ook heb ik geregeld dat mijn broer in die situatie erbij zal zijn. Hij is praktisch en kordaat en hij kan juist die dingen regelen die nodig zijn. Maar het belangrijkste in die fase is dat Gonny me steunt en coacht in de zwangerschap. We bellen geregeld en ze houdt heel goed de vinger aan de pols. Lukt het? Hoe voel ik me? Hoe gaat het? Ook maken we samen een bevallingsplan. Dat helpt me om me ook in de drukte te focussen op de aanstaande bevalling.
Het lukt me na veel bellen en geregel. Mijn vriend mag met de eerste shift het oorlogsgebied verlaten! Ik ben dan 38 weken zwanger. Zelfs als ik hoogzwanger met mijn dochter in de auto naar het vliegveld ga, is Gonny stand-by. Terwijl iedere hoogzwangere vrouw op de bank gekruld een boek leest, zit ik zes uren in een auto. Ik ben het zo zat! Ik wil het liefst in een cocon, zonder telefoon, zonder stress en alleen nog maar zwanger zijn.
En dan is mijn vriend thuis, we zijn compleet. Of.. nog even en dan zijn we extra compleet! Die laatste weken van de zwangerschap voelt als gestolen tijd waarvan we volop genieten. Er zijn ook lastige momenten. Tenslotte hebben we allebei een heel intense periode meegemaakt. Gonny blijft in deze periode op de achtergrond beschikbaar.
We bellen regelmatig en het is fijn om mijn gevoel te bespreken. Opeens bekruipt me het idee dat ik nog helemaal niet klaar ben voor de bevalling! Zo raar, alsof ik iemand anders wil inschakelen voor de laatste fase. Ook hier loodst ze me doorheen.
Het is twaalf dagen na de uitgerekende datum dat ik de eerste weeën voel. Ik weet het zeker: ik ga bevallen. Het voelt goed en ik zie uit naar wat komen gaat. Gek is dat, het doet pijn maar het is niet erg. De komende zes uren worden de weeën heftiger en na een korte en heftige weeënstorm wordt hij geboren, in het ziekenhuis. Twee keer persen! Ik pak zelf mijn kerngezonde blozende zoon aan en ik ben op slag verliefd. Hij ligt op me en hapt vrijwel meteen de borst. Een natuurtalent is hij. En mijn vriend is erbij. We genieten echt.
Het is en blijft een onvergetelijke ervaring, een prachtig moment. Een moment waar ik niet zo van had kunnen genieten zonder de voorbereiding met Gonny. Juist die ontspanning, weten dat ze er elk moment kon zijn als het nodig was gaf me de focus en de rust.
Of een doula wat voor mij is? Jazeker! En ik weet zeker, als jij dit leest, dan moet je haar zeker ook even bellen!
Wieke