Geboortereis/verslag van Gatha Meijer
Samen met papa Bart en Doula Gonny (later kwam de verloskundige Linda van verloskundigenpraktijk ’t Stroomdal te Eelde er nog bij). De geboorte van Linde Anaïs Meijer op 1 april 2012, om 13.06 uur.
Kiezen voor een doula
Lieve Gonny,
Tijdens de zwangerschap van mijn 2e dochter voelde ik dat ik een ‘oermoeder’ aan mijn zijde nodig had tijdens de bevalling. Mijn eerste bevalling van dochter Lieve heb ik als heel pijnlijk ervaren en had nog maar weinig vertrouwen om dit nog een keer te doorstaan. Lieve is in het ziekenhuis geboren en ik moest worden ingeleid, omdat mijn vliezen gebroken waren en de weeën niet vanzelf kwamen, een klinische bevalling dus. Ik miste de oermoederkracht maar vooral miste ik liefde, het vertrouwen in mijn lichaam en het gedragen worden tijdens de bevalling. Toen ik dus voor de 2e keer zwanger raakte heb ik me meteen ingeschreven voor een zwangerschapscursus bij Rondom Zwangerschap in Groningen bij Sylvia de Groot en ben me gaan verdiepen in ‘anders’ bevallen (minder klinisch meer vanuit het lichaam zelf, de oerkrachten). Bij de eerste les begon ik meteen al meer vertrouwen te krijgen en bij de laatste les had ik zelfs heel veel zin in de bevalling! Tijdens deze cursus werd ik ook bekend gemaakt met Doula’s. Toen ik het voor het eerst hoorde stond ik er sceptisch tegenover, een vreemde vrouw bij je bed als je gaat bevallen, is niet zo mijn ding. Toen ik later meer informatie op internet ging lezen kreeg ik steeds meer een warmer gevoel bij het idee om een Doula ‘in te huren’. Zoals ik al schreef voelde ik heel sterk dat ik een ‘oermoeder’ bij de bevalling nodig had. Daarnaast voelde ik me niet gedragen door de verloskundigenpraktijk waar ik onder behandeling was, dus voor mij lag het voor de hand om contact op te nemen met een Doula. Ik heb dit nog weken uitgesteld omdat ik het echt zeker wilde weten. Mijn man Bart nam de laatste twijfel bij me weg en toen belde ik jou.
Contact met de doula
Al tijdens ons eerste gesprek met jou wist ik dat ik goed zat… zo’n eerste gesprek is dan zo belangrijk en heeft de deuren voor me geopend. Na ons gesprek moest ik meteen huilen… omdat ik me getroost voelde met de gedachte dat ik het niet alleen hoefde te doen… ik ben na die tijd ook heel anders in mijn zwangerschap gaan staan, vol vertrouwen keek ik uit naar de bevallingsreis. Een paar weken later ben ik ook van Verloskundigenpraktijk geswitcht wat het plaatje helemaal compleet maakte… bevalling kom maar op! Die keren dat wij elkaar voor de bevalling hebben gezien, heb ik als prettig ervaren. Ik voelde dat we een band opbouwden, en gelukkig zag ook mijn man Bart het helemaal zitten met jou. Samen met jou hebben we dan ook een geboortewensenplan gemaakt… heel fijn was dat. Ook kon ik door onze geboortewensen op papier te zetten het helemaal loslaten en in overgave gaan, vertrouwen.
De bevalling begint
Zaterdag 31 maart om 3.30 uur braken mijn vliezen. Net als bij mijn 1e dochtertje kwamen de weeën niet op gang. Ik heb toen besloten om de verloskundige niet meteen te bellen omdat ik mijn lichaam de tijd wilde geven om zelf met de weeën te komen. 12 uur later kwamen de weeën langzaam op gang. Ik heb jou gebeld en je zei dat je die avond langs ging komen. Dat vond ik zo fijn, ook al waren mijn weeën nog niet zo sterk toch stond je er meteen. De weeën kwamen trouwens steeds heftiger en ben jij niet meer weg gegaan. Die avond en die nacht die daarop volgden waren eigenlijk heel gezellig… af en toe een wee opvangen, daarnaast verbinding maken. We hadden fijne muziek, kaarsjes aan, ik ben zelfs nog in bad geweest en mijn man Bart en jij waren heel lief voor me. Onze oudste dochter lag heerlijk in haar bedje te slapen, dus ergens was zij er ook bij. Daarnaast voelde ik me erg gedragen door de energie die ons omringde, geborgenheid, liefde, kracht en zachtheid (fijne spirits). Tegen de ochtend (inmiddels had ik al 12 uur weeën van middelheftig tot heftig)… hebben we de verloskundige gebeld, ik wilde nu toch graag weten hoe de stand was. De verloskundige was er om ongeveer 6.00 uur (toen had ik dus al meer dan 24 uur gebroken vliezen, dus had ik de stempel medische indicatie al). Linda de verloskundige constateerde helaas nog maar 2 cm ontsluiting… na al het harde werk was ik best teleurgesteld. Het uur dat volgde was best emotioneel, eigenlijk zou ik naar het ziekenhuis moeten om het daar af te maken, wat me natuurlijk ook bang maakte omdat ik ingeleid zou moeten worden, wat mij bij de eerste bevalling echt parten speelde. Onze verloskundige was heel lief en zacht en liet ons de keuze… ook jij stond volledig achter ons wat we ook zouden kiezen.
Naar het ziekenhuis
Uiteindelijk leek het ons natuurlijk verstandiger om naar het ziekenhuis te gaan. Dus reden we met z’n vieren naar het ziekenhuis. Ik vond het ook zo fijn, dat jij na een lange nacht, toch mee ging naar het ziekenhuis. Ook al zei je dat het vanzelfsprekend was. Onze dochter hadden we snel bij de buurvrouw gebracht. Linda, de verloskundige had onze geboortewensenplan meegenomen en droeg dat over aan de verloskundigen van het ziekenhuis… ik wilde absoluut geen oxytocine (wee-opwekkers), geen pijnstillers en ik wilde graag een lotusbevalling (de placenta blijft aan het kindje vast zitten totdat ook de placenta geboren is en als de navelstreng helemaal uitgeklopt is dan pas wordt doorgeknipt). Toen wij in het ziekenhuis aankwamen besefte ik dat wij onze energie mee hadden genomen naar het ziekenhuis… het was net alsof we toch nog thuis waren… dat ik al meer dan 12 uur thuis de weeën had opgevangen had voor een sterke energieveld gezorgd… heel fijn! Gelukkig werd ik niet ingeleid, het ziekenhuis wilde eerst afwachten tot de weeën vanzelf weer op gang zouden komen. Jij gaf mij een granule van een sterk homeopatisch middel, om de weeën op te wekken… en wonder boven wonder kwamen de weeën krachtig terug… zelf zo krachtig dat ik voelde dat het ‘echte’ werk ging beginnen… een paar helse uren volgden, want de ontsluitingsweeën vond ik erg pijnlijk! Ik overwoog zelfs om een pijnstiller te nemen… ergens hoorde ik een innerlijke stem die zei dat mijn dochtertje over een uurtje geboren zou worden… grappig dat jij kort daarop zei dat ik de bevalling in stukjes kon knippen zodat de pijn te overzien zou zijn… je zei precies hetzelfde wat mijn innerlijke stem zei… wacht nog een uurtje af…
De geboorte van Linde
En daadwerkelijk na een klein uurtje is na 2 persweeën Linde geboren! Fantastisch! Ik mocht samen met de verloskundige het kindje uit mij halen en toen op mijn borst leggen…waar het uren heeft gelegen. De placenta is na ongeveer een half uur geboren en na nog een half uur hebben we het losgeknipt. De placenta gaan we in de tuin begraven. Heel fijn ook dat het ziekenhuis personeel ons met ‘rust’ liet… we hebben het met ons viertjes gedaan (mijn man, de verloskundige, jij en ik)… heel fijn! Wat een reis… ik moest zeker eerst bekomen omdat de ontsluitingsweeën behoorlijk pijnlijk waren, maar ik kon Linde helemaal in mijn hart sluiten… zo een mooi en ontroerend meisje… zo sterk en liefdevol!
Wat het me heeft gebracht
Ik besef nu hoe rijk de zwangerschap en de bevalling me hebben gemaakt. Ik mocht tijdens de zwangerschap al mooie en fijne mensen ontmoeten, ik mocht veel leren over ‘anders’ bevallen, fijne boeken lezen en daarnaast me weer dieper verbinden met mijn lichaam, heling van diepe zielsstukken, me weer gedragen voelen door de oermoeders en natuurlijk het allerbelangrijkste, een poort zijn waardoor Linde geboren kon worden in deze wereld… Ik ben heel dankbaar voor dit alles!
Dank je wel Gonny dat je er voor ons was, voor en tijdens de bevalling. Ik heb me heel gedragen door je gevoeld en ook na de bevalling, in de kraamweek, je steun reikte heel ver. Je wijsheid, je rust, je kracht en je liefde hebben van onze bevalling een hele mooie reis gemaakt.
Een hele dikke knuffel, ook van Bart, Lieve en Linde.