Mijn ervaring met doula Gonny
Keuze voor een doula
Spanning, wanneer gaat het gebeuren, hoe gaat het gebeuren?? Wat gaat er allemaal gebeuren?? In Nederland heb je geen doula nodig, alles is geregeld, alles gaat vanzelf. Ook het kind komt vanzelf. Het enige wat je hoeft te doen is ontspannen en rustig blijven en bellen. Zeggen ze… Natuurlijk is dat ook zo, maar toch miste ik iets in het supergeorganiseerde geheel: Persoonlijkheid. Niets ten nadele van de verloskundigenpraktijk, daar werken geweldige mensen die zich voor 200% inzetten. Maar je weet niet welke verloskundige komt, bovendien is zij druk met het medische deel en moet tussendoor ook nog ergens anders heen. Daarom sprak een doula mij aan. Wetende dat wij als zelfstandigen geneigd zijn om tot het laatste moment te werken, te bevallen en daarna weer verder te gaan met werken, was de keuze voor een doula ook een bewuste keuze om een extra rem in te bouwen en een vertrouwd persoon aan je zij te hebben. Bij het bekijken van de website van Gonny sprak het mij aan dat zij een veelzijdige vrouw is die openstaat voor andere denkbeelden over de wereld. Tegelijkertijd houdt zij de dingen gescheiden. Bij het telefooncontact en bezoek bij ons thuis voelde ik de klik van vertrouwen en openheid om jezelf te mogen zijn. Hierdoor wist ik dat Gonny een juiste keuze was.
De begeleiding
Gonny belde 1x per week om met Astrid te praten over hoe ze zich voelde en hoe het met haar ging. Naast de grote buik werd het hierdoor ook duidelijker dat de bevalling er aan zat te komen.
8 mei 2008: ‘s ochtends vroeg, Astrid had weeën, de bevalling begon. Gelijk de verloskundige en Gonny gebeld. Astrid deed het geweldig. Ze ving de weeën goed op, deze kwamen gelijk al regelmatig en vlot achter elkaar. Met de komst van Gonny kon ik de rompslomp beter loslaten en mij op Astrid richten. Door de extra aandacht van Gonny zoals mee puffen, ondersteunen bij het lopen, water met een rietje, pompspuitje en rustgevende muziek voelde alles vertrouwd en veilig en kon ik goed bij Astrid blijven en haar helpen de weeën op te vangen. Ook tijdens het hectische en zware deel naar en in het ziekenhuis was het fijn om te weten dat zij er ook was. Na de bevalling is Gonny nog even gebleven, zo kon het nog even rustig tot ons doordringen dat wij vader en moeder waren geworden van onze lieve Ruben (zie www.rubendam.nl). Een paar weken later kwam Gonny nog langs om na te praten en ons het geboorteverslag te geven. Mooi om te lezen wat er eigenlijk precies is gebeurd.
Tot slot
Na zo’n goede klik en intensieve ervaring wil je het liefst het etiketje goede vriend op Gonny plakken, maar wetende dat afstand en tijd belemmerd zijn en andere mensen die willen bevallen haar nodig hebben, stoppen we deze vriendschap en ervaring in het doosje zeer goede herinneringen. Uiteraard blijven we haar volgen en op de hoogte houden van Rubens belevenissen in deze wereld.
Veel liefs, Wilko Dam